Inspiratie uit Pyeongchang

Het liefst was ik zelf topsporter geweest. Helaas ben ik niet geboren in een sportgezin en gestart met een sport waar je behalve talent ook een goed gevulde portemonnee voor moet hebben: paardensport. De hogere tuinbouwschool bracht mij op het spoor van een beroep waar ik gelukkig in ben. Daarnaast kon ik in verschillende buitensporten mijn energie kwijt.

Kijken naar sport is nog steeds inspirerend en het is makkelijk om paralellen te zien met bloemen telen of geïntegreerde gewasbescherming. "Een valse start, onderuit in de eerste bocht, toch te weinig in(ge)zet, een onopgemerkte blessure, lastige invloeden van buiten, de concurrentie heeft beter getraind, of de zenuwen niet onder controle," zijn begrijpelijke argumenten als het niet is gegaan zoals je gedacht had.

Net als in sport leer je hiervan en geef je niet op. Je herpakt je, zoekt andere trainingsmaatjes of een andere trainer, past je trainings- en voedingsschema aan, wordt ouder, wijzer en stabieler. Je leert hoe je naar de belangrijkste wedstrijd van het jaar moet toewerken en vooral, je sluit invloeden van buiten uit en je blijft gefocust tot de finish.

Natuurlijk rij je dan een persoonlijk record (PR) en pakt de winst. Twee rozenklanten haalden deze week een PR: de ene slechts 1 trips op 30 vangkaarten, 19 stuks beter dan vorig jaar. De ander al drie weken op 0, het beste resultaat in 6 jaar. Ik voel mij zo trots als een trainer: de inzet loont!