Amazone Plants zet de weg van de ecoteelt voort
Mineervliegbestrijding met de sluipwesp Diglyphus isaea
Diglyphus isaea is een kleine sluipwesp die behoort tot de familie Eulophidae binnen de orde Hymenoptera. Ze wordt algemeen erkend als biologische bestrijder van mineervliegen. Het vermogen om deze plagen effectief aan te pakken en te onderdrukken maakt haar tot een onschatbaar hulpmiddel in duurzame landbouw en programma's voor geïntegreerde gewasbescherming.
Diglyphus isaea wordt gebruikt voor de bestrijding van de volgende plagen:
- Mineervliegen
De sluipwesp Diglyphus isaea is bij Koppert verkrijgbaar als Miglyphus
Diglyphus isaea products
Vouw alle items uit
Beste omstandigheden voor Diglyphus isaea
Diglyphus isaea is het meest effectief bij temperaturen tussen 15°C en 25°C (59 en 77°F).
Hoe te gebruiken Diglyphus isaea
De sluipwesp Diglyphus isaea is verkrijgbaar in een flesje (Miglyphus).
- Laat sluipwespen 's ochtends of 's avonds tussen de bladeren van het gewas los.
De dosering van de sluipwesp Diglyphus isaea is afhankelijk van het klimaat, gewas en mineervlieg dichtheid en moet altijd worden aangepast aan de specifieke situatie. Begin met uitzetten zodra de eerste mijnen zichtbaar zijn in het gewas. Bereik een introductie van 0,25-3 perm2/uitzetting. Introducties moeten ten minste 3 keer worden herhaald met wekelijkse tussenpozen of totdat controle is bereikt. Bij lage temperaturen (<20°C/68°F) kan het beter zijn om Minusa te gebruiken. Neem contact op met een Koppert-adviseur of een erkende distributeur van Koppert-producten voor advies over de beste strategie voor uw situatie.
Gedrag van de sluipwesp Diglyphus isaea
Diglyphus isaea is een sluipwesp die bekend staat om haar rol in de plaagbestrijding van mineervliegen, in het bijzonder de serpentijnmineervlieg(Liriomyza trifolii). De vrouwelijke sluipwesp legt haar eitjes in de larven van de mineervlieg, waar de larven zich voeden met de inwendige weefsels van de gastheer. Tijdens hun ontwikkeling eten de larven de mineervlieg van binnenuit op, wat leidt tot zijn dood. Dit voedingsgedrag is zeer effectief bij het terugdringen van mineervliegpopulaties, omdat elke Diglyphus isaea larve tijdens haar ontwikkeling meerdere mineervliegen kan elimineren. De voedingssnelheid en de effectiviteit van de sluipwesp kunnen variëren met de dichtheid van de mineervliegplagen, waardoor de sluipwesp zich kan aanpassen aan de veranderende plaagdruk. De volwassen Diglyphus isaea voedt zich niet met mineervliegen, maar met nectar en honingdauw.
Levenscyclus en uiterlijk van Diglyphus isaea
Omdat Diglyphus isaea een ectoparasiet is, ontwikkelen alle instars (ei, larve, pop en volwassen sluipwesp) zich buiten de gastheer.
- Eistadium: Een vrouwelijke sluipwesp verlamt eerst de mineervlieglarve en legt er dan één ei (soms meer) naast. Over het algemeen kiest de sluipwesp larven uit de late tweede en derde instar om te parasiteren. Een ei heeft een langwerpige vorm, meet 0,3 x 0,1 mm en is transparant wit van kleur. Het ligt naast de verlamde mineervlieglarve en is vaak moeilijk te vinden.
- Larvenstadium: Wanneer de sluipwesp larve uit het ei komt, blijft ze naast haar gastheer, doorboort hem en zuigt hem leeg van buitenaf, waardoor de mineervlieglarve sterft. Enkele dagen na de parasitering wordt de mineervlieglarve slap en bruin. Oudere larven van D. isaea verlaten hun dode gastheer en kruipen terug in de mijn om zich te verpoppen. Er zijn drie larvenstadia: het eerste is kleurloos en transparant, het tweede is geel en half transparant met een bruin vet lichaam, en het derde larvenstadium is blauwgroen. De volgroeide larve verpopt meestal in de mijn op enige afstand van de dode gastheer.
- Popstadium:De pop ligt tussen de bovenste en onderste epidermis van het blad, die uit elkaar worden gehouden door zes pilaren die de larve van zijn uitwerpselen maakt. Dit wordt waarschijnlijk gedaan om te voorkomen dat het blad in elkaar zakt als het uitdroogt. In het begin is de pop groen met rode ogen, die later zwart worden en ongeveer 1,5 mm groot zijn.
- Volwassen stadium: Het uiterlijk van de volwassene is al duidelijk zichtbaar. Poppen zijn vaak zichtbaar door het blad heen. De sluipwesp ontsnapt uit de mijn door een rond gat te maken door de bovenste epidermis. Deze ronde gaten zijn het bewijs dat een sluipwesp in plaats van een mineervlieg uit de mijn is gekomen. Dit is ook te zien aan de pilaren die zichtbaar blijven als zwarte vlekken in het blad. De volwassen sluipwesp is metallic groen tot zwart van kleur en heeft in tegenstelling tot D. sibirica korte antennen. Het vrouwtje is over het algemeen wat groter dan het mannetje en is te herkennen aan een brede zwarte streep over de achterpoot, terwijl mannetjes twee kleine zwarte banden hebben.
Aanbevolen voor jou
