Wolluis bestrijden met sluipwesp Anagyrus vladimiri
Anagyrus vladimiri is een sluipwesp die behoort tot de familie van de Encyrtidae. Deze sluipwesp is effectief bij de bestrijding van wolluizen, een veelvoorkomende plaag die verschillende gewassen aantast.
De natuurlijke vijand Anagyrus vladimiri wordt gebruikt voor de bestrijding van de volgende plagen:
- Citruswolluis (Planococcus citri)
- Wolluis (Planococcus ficus)
De sluipwesp Anagyrus vladimiri is bij Koppert verkrijgbaar als Citripar.
Anagyrus vladimiri producten
Hoe gebruik je Anagyrus vladimiri
De sluipwesp Anagyrus vladimir is verkrijgbaar in een flesje (Citripar).
- Verwijder het etiket van het flesje volgens de gebruiksaanwijzing
- Hang het flesje in het gewas, uit zonlicht
- Inzetten bij de wolluiskolonies
- Laat flesjes minimaal twee weken in het gewas hangen
- Zorg ervoor dat het materiaal droog blijft en minstens een paar dagen niet van de introductieplaats wordt verplaatst
- Voer adequate mierenbestrijding uit
De dosering van Citripar is afhankelijk van klimaat, gewas en wolluizendichtheid en moet altijd worden aangepast aan de specifieke situatie. Start de introductie preventief of zodra de eerste tekenen van aantasting zichtbaar worden. De inzethoeveelheden zijn doogaans tussen de 0,1-0,5 per m2/uitzetting. Herhaal deze introductie ten minste 3 keer met een interval van 1-2 weken. Neem contact op met een Koppert-adviseur of een erkende distributeur van Koppert-producten voor advies over de beste strategie voor uw situatie.
Beste omstandigheden voor Anagyrus vladimiri
De sluipwesp Anagyrus vladimiri is het meest effectief bij temperaturen rond 25°C. De laagste temperatuur waarbij populatieontwikkeling kan optreden is 13°C; de hoogste temperatuur is 38°C. Citripar moet gecombineerd worden met Cryptobug of Cryptobug-L voor een effectieve bestrijding van de wolluis.
Gedrag van de sluipwesp Anagyrus vladimiri
Het vrouwtje Anagyrus vladimiri legt haar eitjes in het lichaam van de wolluis. Na het uitkomen voeden de larven zich met de interne weefsels van de wolluis, waardoor deze geleidelijk van binnenuit wordt verteerd. Deze interne voeding zorgt ervoor dat de larvale wespen een constante en beschermde voedselbron hebben, wat uiteindelijk leidt tot de dood van de gastheer.
Anagyrus vladimiri doet ook aan gastheervoeding, waarbij de volwassen vrouwelijke wesp zich voedt met de lichaamsvloeistoffen van haar wolluisgastheren. Naast parasitering, is gastheervoeding een wijze van plaagbestrijding. Dit gedrag heeft dus een dubbel doel, namelijk voedselinname en pre-reproductieve conditionering.
Levenscyclus en uiterlijk van Anagyrus vladimiri
De volwassen sluipwespen zijn duidelijk verschillend in uiterlijk tussen mannetje en vrouwtje. Het vrouwtje is ongeveer 1,5 tot 2 millimeter lang, bruin van kleur en heeft opvallende zwart-wit gestreepte voelsprieten. Het mannetje is kleiner, ongeveer 0,8 millimeter, en helemaal zwart.
Deze sluipwesp plant zich voort zonder bevruchting: vrouwtjes die geen mannetje hebben ontmoet, brengen alleen mannetjes voort. De voorkeur gaat uit naar wolluizen in het derde ontwikkelingsstadium, maar vrouwtjes kunnen ook nimfen in het tweede en vierde stadium aanvallen.
Het vrouwtje legt één ei per wolluis. Als de gastheer klein is, komt er meestal een mannetje uit. Voor het leggen van het ei onderzoekt het vrouwtje de wolluis kort met haar voelsprieten, draait haar achterlijf richting de wolluis en steekt haar legboor tussen de wasdraden aan de zijkant van de wolluis. Dit duurt meestal tussen de 15 en 40 seconden.
De larve eet de wolluis van binnen helemaal op en doorloopt vijf groeistadia voordat ze zich verpopt in de lege huid van de wolluis. De volwassen wesp komt naar buiten via een onregelmatig gaatje aan de achterkant van de mummie.
Vrouwtjes van Anagyrus vladimiri worden sterk aangetrokken door licht en zijn niet actief in het donker.
